മഴ തോര്‍ന്നിട്ടേറെയായി

എത്രന്നാളീ വെയിലത്തു

നമ്മളിങ്ങനുണങ്ങാതെകിടക്കും......

ഈ മരണം കുടിച്ചിറക്കാന്‍

ഇനിയെത്ര ജീവന്റെ കൈയിപ്പു നാളുകള്‍.....

they call her maadhavikutty...kamala..aami...surrayya...!!!

കണ്ണുകള്‍ക്ക് ഇറങ്ങി ചെല്ലാനാവാത്ത ആഴങ്ങളില്‍
വാക്കുകള്‍ക്ക് കോരിയെടുക്കാനാവാത്തതെന്തോ
ഒഴുക്കിനടിയില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്...
തീരത്ത് നീയിനിയും
വലവിരിച്ച് കാത്തിരിക്കുന്നു....

മുള്‍മുനകളില്‍

അവശേഷിക്കുന്ന

രക്തമാണ് നമ്മള്‍...

മുറിവുകളില്‍

അവശേഷിക്കുന്ന

വേദനയും....

പൂ വിടരുന്ന ധ്യാനത്തിലേക്ക്

ഒരു പുലരി വന്നെത്തും പോലെ

ഓളങ്ങളില്ലാത്ത പുഴയുടെ നിശ്ച്ച്ല മൗനത്തിലേക്ക്

ഒരു നനുത്ത മഴ പെയ്തിറങ്ങും പോലെ

മുളങ്കാടുകളുടെ വിഷാദ ഹ്രിദയത്തിലേക്ക്

ഒരു സന്ധ്യ മെല്ലെ ചേക്കേറുന്ന പോലെ

ആത്മാവിന്റെ നിഗൂഡ ദാഹങ്ങളിലേക്ക്

നീ നിന്റെ പാട്ടിനെ ചുരത്തി നിറക്കുന്നു....

വേനലിന്റെ കാറ്റുരസിയുരസി

വാകത്തലപ്പുകള്‍ക്ക്

തീ പിടിക്കുന്നു....

മുത്തശ്ശന്റെ കുടയില്‍ കയറി

മഴ,വീടിന്റെ അകത്തേക്കു വരും

കോണിച്ചോട്ടില്‍ ചാരിയിരുന്ന്

പഴയ പത്രങ്ങളൊക്കെ നനയ്ക്കും

തറയിലൂടെ പടര്‍ന്നു വരും

അമ്മായിയെ ഇടം കാലിടും

ഉമ്മറേത്തേക്കൊന്നെത്തിനോക്കും

ഉണ്ണിക്കു നനയാന്‍ കൂട്ടിരിക്കും

പഴന്തുണി കൊണ്ടമ്മ തുടച്ചെടുക്കും

തോരാത്ത കുട നിവര്‍ത്തിവച്ചുണക്കും

ഏതു വേനലിലേക്കാണ്

മുത്തശ്ശന്‍ കുടയെടുക്കാതിറങ്ങി നടന്നത്

പിന്നീടൊരു മഴയും കയറി വന്നില്ല

വീടിനകത്തേക്കിതുവരേയും......

മരം ആദ്യം ഇലകള്‍ പൊഴിച്ചിട്ടു
പുഴയുടെ നനവറിയാന്‍
‍പിന്നീട് ചില്ലകള്‍ അടര്‍ത്തിയിട്ടു
ഒഴുക്കിന്റെ വേഗമറിയാന്‍
ഒടുവില്‍ കടപുഴകി വീണു
ആഴങ്ങളിലെ ഇരുട്ടറിയാന്‍
‍വൈകിയെത്തിയ കാറ്റ്
പുഴയുടെ മാറില്‍ ചെവി ചേര്‍ത്തു വച്ചു,
തന്റെ കൈകള്‍
താങ്ങി നിര്‍ത്തിയ കൂട്ടിലെ കിളിക്കുഞ്ഞ്
നീന്താന്‍ പഠിച്ചോ എന്തോ???

ഒരു മഴ നാണിച്ച്

ഇടവഴിയിലേക്കോടിപ്പോയി

മുളംകാടുക‍ള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും

ഇറങ്ങി വന്ന

കാറ്റിന്റെ ചുണ്ടിൽ 

‍തുടച്ചു കളയാന്‍ മറന്നൊരു

നനവുണ്ടായിരുന്നു....

രാത്രിയില്‍,

ഞാനെന്റെ മിഴികളെ

ചില്ലകളായിപ്പടര്‍ത്തി

അതില്‍,

നക്ഷത്രങ്ങളെ വിരിയിക്കുന്നു....